دیروز بعد از اینکه بیانات رهبر را درباره ­ی ضرورت حضور طلاب در فضای مجازی خواندم یک صفحه ورد باز کردم و تیتر زدم «روشنفکری به نام رهبر». برداشتم در نگاه اول این بود که با وجود فضای هنوز سنتی حاکم بر حوزه­ های علمیه، رهبر خیلی باید روشنفکر باشند که از ناآشنایی برخی مبلغان دینی با ابزارهای جدید رایانه­ای ابراز تاسف کنند و مهم­تر اینکه در درس خارج فقه خود به اهمیت معارف اسلامی و «فقه الله الاکبر» اشاره کنند. درست است که مراکز تخصصی فلسفه و کلام در حوزه­ های علمیه فعال هستند؛ اما تعارف که نداریم، فقه و فقاهت به معنای احکام عملی طلایه­ دار میادین حوزه­های علمیه شده­اند، معارف اسلامی و عقاید کمی به حاشیه رانده شده ­اند و بسیاری برخوردهای ناروا که بماند… مهم این است که رهبر بیدار است.

امروز دوباره خبر بیانات آقا را کلمه به کلمه خواندم و علامت­گذاری کردم. یکی از تاکیدات ایشان وظیفه­ ی روحانیت در «مقابله با نقشه­ ی دین زدایی و عفت ­زدایی» است. معرفی دو جریان معارضی که این روزها فضای مجازی را در برگرفته و قارچ گونه در حال رشد است. به تناسب رشته ­ام مدتی کنجکاو شده بودم که صفحات ملحدان و آتئیست­ها را در فضای مجازی دنبال کنم و مستقیما بشنوم حرف حسابشان چیست. بخش زیادی از حرف­هایشان که تقطیع عامدانه­ ی سخنرانی­ های عالمان دینی و نشر آنها به عنوان نمادی از تحجر، معرفی جریان­های افراطی نظیر داعش به عنوان یکی از فرق اسلامی و راندن همه با یک چوب، و توهین و تمسخری که هیچ­گونه استدلال و برهانی در آنها وجود ندارد را اگر فاکتور بگیریم، بخش زیادی از اعتماد فکری کاربران به آنها به خاطر نتایج ضد الاهیاتی است که از گزاره­ های علمی می­گیرند و نقل گفته­ های دانشمندانی که اکثرا نامی و مورد وثوق عامه ­ی مردم هستند. حالا اینکه در همین صحبت­ها چقدر مغالطه و فریب نهفته هست و به قول منطقیون هم خطای صورت در آنها وجود دارد و هم خطای ماده که بماند؛ آن چیزی که اهمیت دارد این است که این جریان یک «نقشه»ی حساب شده است و روحانیون به عنوان متولیان اندیشه­ ی دینی وظیفه دارند که با این «نقشه­ ی دین­ زدایی» مقابله کنند.